اولویت‌بندی تأثیر مؤلفه‌های سرمایۀ اجتماعی بر مشارکت ساکنان در نوسازی بافت‌های‌ فرسوده شهری (مطالعه موری: ناحیه 3 منطقه 10 شهر تهران)

یکی از مهم‌ترین مسائلی که در چند دهه اخیر مورد توجه مسئولان و اندیشمندان مسائل شهری و به‌ویژه بافت‌های فرسودة شهری قرار گرفته است، موضوع استفاده از ظرفیت‌های سرمایه اجتماعی برای تسهیل در روند بهسازی و نوسازی بافت‌های فرسوده شهری است. ازاین‌رو در این تحقیق به بررسی میزان تأثیر مؤلفه‌های سرمایه اجتماعی در تمایل به نوسازی ساکنان بافت‌های فرسوده ناحیه سه منطقه ده شهرداری تهران پرداخته شده است. جامعه مورد بررسی در این تحقیق جمعیت بالای 18 سال ناحیه مورد مطالعه به تعداد 86396 نفر می‌باشد. برای این کار ابتدا با استفاده از فرمول کوکران، نمونه‌ای با حجم 382 نفر در بین ساکنین ناحیه به‌صورت تصادفی انتخاب شد. روش پژوهش حاضر توصیفی – تحلیلی و مبتنی بر داده‌های اولیه می‌باشد که جمع‌آوری اطلاعات اولیه، به‌صورت اسنادی و پیمایشی و با استفاده از پرسشنامه انجام‌گرفته است. داده‌های جمع‌آوری‌شده با استفاده از نرم‌افزارهای SPSS و Smart PLS مورد پردازش قرار گرفت. برای اولویت‌بندی هر یک از مؤلفه‌ها و همچنین تعیین سهم و نقش آن‌ها در تمایل به نوسازی محدوده مورد مطالعه از سه روش؛ تحلیل میانگین، تحلیل مسیر PLS، رگرسیون وزنی جغرافیایی (GWR) استفاده شد. بر اساس نتایج پژوهش مؤلفه‌های اصلی تأثیرگذار بر تمایل بر نوسازی ناحیه سه منطقه ده تهران بر اساس درجه اهمیت این‌گونه اولویت‌بندی شدند که به ترتیب مؤلفه‌های رضایتمندی، روابط همسایگی، مشارکت اجتماعی و اعتماد نهادی قرار گرفتند. با برنامه‌ریزی در راستای ارتقاء و ساماندهی این مؤلفه‌ها بر اساس درجه اهمیت می‌توان وضعیت تمایل به نوسازی محدوده مورد مطالعه را بهبود بخشید.